Fìglio de’ Bricante

Posted by altaterradilavoro on Lug 30, 2021

Mé scórre dìnto ò sàngo , nà descénnenza troppo antica …
aspettàte , ché mò vé à dìco

Dìnto ò sàngo mio,
scórre cómme à nù ciummo
n’piena à descénnenza , de’ nù bricante

Uòmmene, cà ‘mpugnànno scuppètte ‘e curtiélle …
sò gghiùte à murì,
‘ncòppa Fenestrelle

De’ tiémpo, né è passàto …
chìlle mumènte nìre,
‘e màcchiate ‘e mòrte …
mé sò turnàte n’mènte , stanòtte

Ò sàngo mio, è de’ chèlla gènte llà gènte,
ché arèto … arèto cù à mènte, me fà turnà

‘e me fà capì, pecché dìnto à mènte mia …
ncé stànno sèmpe presente,
chìlle tiémpe ché nùn sé pònno màje cchiù cancellà

Io, sò figlio à chèlla gènte llà gènte, ché lìggenno ‘a stòria llòro …
me ‘a fàtto capì, dìnto ò tiémpo ché vò significà à murì,
pe’ dèfennere chèlla tèrra , ché Riggìna vò turnà

‘e ògge , à ciéntesissànta ànne ‘e distanza aìzza à vòce …
pecché pe’ à libbertà , pe’ à vèra libbertà …
chèlla , è à sola strada …

ché nùje fìglie de’ bricante avìmma piglià

Giuseppe Brigante Abbate
Verso poetico N°976 1-05-2021

segnalato da Marco Mauriello