“Fussë vérë” (inno contro la guerra in lingua laborinA) di Raimondo Rotondi
Fussë vérë ca nën piacéssë
può sta sëcurë nën së facéssë
m’a cocunë ‘nvécë piacë
chiù la guèrra chë la pacë
Cumm’è gli’omë y qunt’è cupë
ricë ‘nchianatë y pènsa scarrupë
ricë scarrupë y pènsa ‘nchianatë
rëcènnë pacë addamo’ t’è sparatë
Ascì vè la guèrra chë porta bommë
sanghë, muortë, tuttë chë tomma
dësgrazië truoppë pë putë’ chiagnë
lë pèggë ‘ncuoglië sènza chiù lagnë
cura lë cuottë chë l’acqua vuglìta
të muorë rë friddë y stattë ‘ntësitë
glië ‘nfiérnë sta qua, glië riavërë spara
la guèrra, së chiémpë, t’ëmpara…
T’avéssa,
ma nën è vérë nièntë
tuttë passa y è sciuscë rë viéntë
la vita rulla y së në scorda
co’ vanuscia sulë è glië rëcordë
co’ munuméntë p’appuggia’ lë curonë
y fa dëscorsë biéglië, scrittë buonë
bèllë parolë truoppë në marë
chë so’ sulë prètë a na prëtara
abbìa rë ricë sié rittë nièntë
na prëtara addo’ scioscia glië viéntë
addo’ passënë gli’annë cumm’a orë
y lë pèggë è sulë rë chi së morë.